Deze opinie verscheen op dewereldmorgen.be
Omdat een stijgend aantal ouders de schoolfactuur niet meer kan betalen, moeten scholen steeds vaker een incassobureau inschakelen. Terwijl de bevoegde CD&V-ministers onverzettelijk besparingen doorvoeren, merkt de Vlaamse scholierenkoepel (VSK) op dat we ons misschien de vraag moeten stellen waarom zoveel gezinnen hun schoolrekeningen niet kunnen betalen. Een terechte opmerking, want de manier waarop de Vlaamse regering ouders, kinderen en scholen laat ploeteren is ongehoord. In Leuven koos de stad er zelfs voor om zelf in de bres te spingen om iedereen te ontlasten.
Dat scholen zich genoodzaakt zien om incassobureaus in te schakelen, heeft in de meeste gevallen te maken met onbetaalde rekeningen voor maaltijden, excursies en naschoolse opvang. Het gaat dus niet alleen om de financiering van futiele extraatjes, maar dat ook steeds meer ouders zelfs fundamentele basiskosten als opvang niet meer kunnen dragen, is een pijnlijke vaststelling.
Verlichtende en sociale reflex
Om die problematiek het hoofd te bieden koos Leuven er voor om zelf tussen te komen en scholen enigszins te ontlasten. Om de kwaliteit van de voor- en naschoolse opvang te garanderen, neemt de stad voor zowat alle basisscholen de registratie, facturatie, betalingsopvolging en doorstorting van de ouderbijdragen voor haar rekening. Zo is de school zeker van de broodnodige inkomsten en bekommert de stad zich met de nodige sociale reflex over de moeilijke betalingsdossiers. Scholen moeten zich op die manier geen zorgen maken over onbetaalde facturen, dienen geen incassobureaus onder de arm nemen en kunnen zich blijven focussen op belangrijke taken, zoals kwaliteitsvolle en toffe naschoolse uren organiseren. Een volwaardige schoolse opvang is immers al lang geen overbodige luxe meer, maar cruciaal voor de toekomst van onze samenleving.
Want het gebolwerkt krijgen als ouder, is een van de grootste uitdagingen van onze tijd. Niet iedereen kan om 16u aan de schoolpoort staan en als we die opvang kunnen aanvullen met stimulerende naschoolse activiteiten zoals sport of muziek, kunnen werkende ouders zonder schuldgevoel hun kroost wat later afhalen. Op andere momenten moeten ze dan minder vaak van hot naar her spurten voor die hobby’s en kunnen ze kwaliteitsvolle tijd met de kinderen doorbrengen. En voor sommige kinderen, die minder makkelijk de weg vinden naar het reguliere vrijetijdsaanbod, is het een kans om te proeven van allerlei activiteiten. Ontplooiingskansen voor iedereen dus.
Vlaamse regering hinkt achterop
De recepten van het verleden blijken niet meer hedendaags en het versnipperde aanbod in directe regie van de Vlaamse overheid geeft steden weinig marge om de vinger op de wonde te kunnen leggen. Door niet in te spelen op hedendaagse noden in een veranderde samenleving, laat deze regering jonge ouders in de kou staan en steden en gemeenten ploeteren. De engagementen die een stad als Leuven op zich neemt zijn enorm. We factureren nu voor een kleine 10.000 kinderen de opvang, dat gaat over een klein miljoen opvangkwartieren op jaarbasis. Daarnaast brengen we een gevarieerd aanbod tegen betaalbare prijzen naar de scholen en garanderen we de opbrengsten door borg te staan voor ouders. En toch kan het nog altijd beter. Daarom hebben we een plan, samen met de scholen. Maar dat kost geld. Geld dat, gezien de onderwijs- en opvangbevoegdheden, door Vlaanderen wordt beheerd. Is kwalitatieve en betaalbare opvang in straffe scholen dan te veel gevraagd?
Het laatste politieke signaal dat we mochten ontvangen over deze materie dateert ondertussen van april 2014. Toen organiseerde de Vlaamse overheid nog een staten-generaal over de buitenschoolse kinderopvang. Vandaag staan we nog geen stap verder en proberen steden en gemeenten het gat langs alle kanten dicht te rijden. Niet vanzelfsprekend als je weet dat de taxshift de gemeenten de komende vijf jaar 10% van haar inkomsten doet verliezen.
Bieke Verlinden en Mohamed Ridouani
Schepenen bevoegd voor o.a. kinderopvang en onderwijs